တခါက ေဗဒင္ဆရာႏွင့္

မဂၤလာပါရွင္၊ ေခါင္းစဥ္မွာေရးထားသလုိပဲ တခါက ေဗဒင္ေမးခဲ့စဥ္ကအျဖစ္အပ်က္ေလးကိုသတိယလို႔ ေရးျဖစ္တာပါ။ သူမေလး ေဗဒင္ကိုတကူးတကသြားေမးရေလာက္ေအာင္၀ါသနာမပါပါဘူး၊ စာေစာင္ေတြ၊Magazineေတြထဲေတြ႔မွသာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုဆုိ ေဗဒင္ဆရာဆီေရာက္ဖို႔ဆုိတာေ၀းပါတယ္။

အိမ္မွာေတာ့ ေမေမနဲ႔ညီမေလးက ေဗဒင္ေမးရတာသိပ္၀ါသနာပါတယ္။ ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ ေဗဒင္ဆရာဆီသြားလိုက္ရမွ။ ေမာင္တ၀မ္းကြဲေလးနာမည္ေပးတာေတာင္ဟိုေမးဒီေမးနဲ႔ ကေလးက ၁ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွ နာမည္အရင္းရွိေတာ့တယ္။ ေနာက္သူမေလး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိတယ္။ အဲ့တစ္ေယာက္လည္း တူတူပဲ ဘယ္နား ကေဗဒင္ဆရာေကာင္းတယ္ဆို ေက်ာင္းဖ်က္ၿပီးေတာ့ကို သြားေမးတာ...ဟိုးမတၱရာထိေရာက္တယ္။ ကိုယ္ကေတာ့လုိက္ပါဘူး။


ဒီအရြယ္ထိမွတ္မွတ္ရရ ေဗဒင္ဆရာဆီေရာက္ဖူးတာ 3ခါပဲရွိတယ္။ တခါက ေမေမနဲ႔ ေနာက္တေခါက္က အခုနက သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ညီမေလးရယ္နဲ႔ပါ။ေနာက္ဆံုးတေခါက္ ညီမေလးနဲ႔ပဲ ဆရာစံဇာနည္ဘိုဆီမွာပါ။ ဘယ္တုန္းကလည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္ဒီကိုလာခါနီးကေပါ့။ ကိုယ္သြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေမေမက အဆိုးအေကာင္းေမးရေအာင္ဆိုၿပီးအဘမင္းသိခၤၿခံေခၚသြားတယ္။(နာမည္မေပါင္းတက္လို႔ မွားရင္ခြင့္လႊတ္ပါ။)ကိုယ္ကလည္းမသြားခ်င္ဘူး အမ်ိဳးမ်ိဳးဂ်ီက်တာ မရဘူး။ မနက္ေစာေစာထၿပီး သြားရတယ္၊ တန္းစီေနရမွာဆိုးလို႔တဲ့။ ကိုယ္ပဲကံေကာင္းတာလားမသိဘူး ဟိုေရာက္ေတာ့ ပိတ္ရက္နဲ႔ႀကံဳေနတယ္။
ေနာက္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အေခါက္ကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ အခုခ်ိန္ထိေတြးမိရင္ ရီခ်င္တယ္..တကယ္။ ျဖစ္ပံုက ညီမေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက သူတို႔အလုပ္အတြက္ေဗဒင္သြားေမးမွာကို ကိုယ့္ပါအေဖာ္ေခၚတယ္။ ကိုယ္က မလုိက္ခ်င္ဘူး သူတို႔ ေမးတာျမန္းတာဘာညာနဲ႔မၾကာဘူးဆို အနည္းဆံုး 1နာရီေလာက္ၾကာမွာေလ။ အစကကိုယ္လည္းျငင္းေသးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့သူတို႔က အဲ့ဒီကၿပီးရင္ ေရႊေတာင္တန္းမွာေၾကးအိုးလိုက္တိုက္မယ္၊ Black Canyonမွာလည္း ေကာ္ဖီလုိက္တိုက္မယ္ဆိုလို႔ ကိုယ္လည္း အစားငမ္းၿပီးလုိက္သြားတာေပါ့။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ပါ ေဟာခန္းထဲေခၚသြားတယ္၊ အျပင္မွာလည္း လူေတြမ်ားေနေတာ့လိုက္သြားလုိက္တယ္။ သူတို႔ဟာသူတို႔ေမးစရာရွိတာေမး၊ဘာညာလုပ္ေပါ့။ ေဟာလညး္ၿပီးေရာ ေဗဒင္ဆရာက သမီးေရာေမးဦးမလားတဲ့...ကိုယ့္လာေမးတယ္၊ ကိုယ္ကဟင့္အင္း လို႔ေျဖကာရွိေသး ညီမေလးနဲ႔သူငယ္ခ်င္းက ဆရာရယ္တခါတည္းၾကည့္ေပးလုိက္ပါတဲ့ဆုိၿပီး အတြန္႔တက္လိုက္တာ ...အဲ့မွာစေတြ႔ေတာ့တာပဲ။
ကိုယ္ကလည္းအားနာတက္ေတာ့ ၊ေဗဒင္ဆရာ့ေရွ ႔မွာလည္းျဖစ္ေနေတာ့ျငင္းမေနေတာ့ဘူးေပါ့။ ၿပီးၿပီးေရာဆုိၿပီးနားေထာင္ေနလိုက္တာ...သူကေဟာသြားတာေပါ့ေနာ္...ေရွ ႔ကဟာေတြတခုမွကိုယ္နဲ႔မတိုက္ဆုိင္ေတာ့ၿပံဳးၿပံဳးေလးနားေထာင္ေနတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူက သမီးဒီရက္အေတာအတြင္း ဘယ္ေျခ၊ဘယ္လက္ထိခိုက္ကိန္းရွိတယ္သတိထားေနပါတဲ့။ ကိုယ္လည္း ဟုတ္ကဲ့ေပါ့။ ဟီဟီ...
သူေဟာလုိက္တာကိုယ္နဲ႔မတုိက္ဆိုင္ဘူးပဲထင္ေနတာ...ေနာက္၂ရက္ေလာက္ေနေတာ့အခန္းထဲမွာ ကိုယ္တေယာက္တည္းဂိမ္းေဆာ့ေနတုန္းညီမေလး၀င္လာတယ္။ ေမေမဆူလုိက္လို႔တဲ့ အိပ္ယာေပၚတက္ၿပီးငိုပါေလေရာ။ အစကေတာ့ကိုယ္လည္း ဒီအတိုင္းေနေနေသးတယ္၊ မေခ်ာ့ေသးဘူးေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ငိုတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မၿပီးဘူး၊ ကိုယ္လည္းသနားလာတာနဲ႔ေခ်ာ့မယ္ေလဆို ခုတင္ေပၚအကူး....အပ်င္းႀကီးၿပီ ေအာက္မဆင္းပဲဒီအတိုင္း ခုန္ေပၚကေနလွမ္းေက်ာ္လုိက္တာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ခုန္ကလည္ၿပီး ေျခေထာက္က ေမြ႔ယာအစြန္းပဲနင္းမိၿပီး ေအာက္ကို ျပဳတ္က်ပါေလေရာ။
က်တာကလည္းဘယ္ေျခ၊ဘယ္လက္နဲ႔မုဆိုးထိုင္သလုိမ်ိဳးကိုျပဳတ္က်တာ။ ကိုယ္လည္းငိုပါေလေရာလား၊ ငိုတာမွေဗဒင္ဆရာကိုတတၿပီးကိုငိုတာ။ ခိုက္မိတာမွမွန္ေအာင္ေဟာရပါ့မလားဆိုၿပီး...ဟီဟီ။ ညီမေလးလည္း ဆက္မငိုႏုိင္ေတာ့ဘူး။သြားေခ်ာ့မယ့္လူကအေခ်ာ့ခံေနရတယ္။ ညီမေလးမွာကိုယ့္လည္းေခ်ာ့၊ ရီလည္းရီခ်င္နဲ႔။ဟဟဟ။ အိမ္ကလူႀကီးေတြလည္းအကုန္အခန္းထဲေရာက္လာကုန္က်တာ။ ကုိယ့္အသံၿပဲႀကီးၾကားၿပီးဘာမ်ားျဖစ္သြားသလည္းေပါ့။ အဲ့လိုပါ။....
ေနာက္ဆံုးဆရာစံဇာနည္ဘိုဆီမွာေဗဒင္သြားေမးတဲ့အေခါက္ကေတာ့ ေနာက္ဆံုးအေခါက္ေပါ့။ အဲ့တုန္းက ကိုယ္ကဒီကေက်ာင္းၿပီးလို႔တလျပန္တဲ့အခ်ိန္။ ျပန္လာခါနီးေပါ့.... ဆရာက ကိုယ့္လက္ခဏာေကာ္ပီကိုၾကည့္ၿပီးေဟာေနတယ္။ ဘာေပါ့၊ညာေပါ့ဆိုၿပီး...အဲတ၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ကိုယ္မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဟီ....ညက အစားစံုသြားတယ္။ ဆက္မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး... ညီမေလးကို သမီးပဲၿပီးေအာင္နားေထာင္ခဲ့လုိက္ေတာ့ေနာ္ဆိုၿပီး အသာေလး လစ္ထြက္ခဲ့တယ္။ အျပင္ေရာက္မွေလာကႀကီးကကိုယ့္အတြက္သာယာေတာ့တယ္...ဟီဟီ။
အခုလည္း ညီမေလးက သူ႔ရဲ့ဆရာမဒီကိုအလည္ေရာက္ေနတယ္တဲ့။ မမဖုန္းနံပါတ္ေပးလုိက္တယ္တဲ့ဆက္သြယ္လာရင္ကူညီလိုက္ပါတဲ့။ ေမေမကလည္း ေမးခ်င္တာရွိရင္ေမးလိုက္တဲ့၊ ဟီ...ကိုယ္လည္းဟဲဟဲေပါ့။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့မဆက္သြယ္လာေသးဘူး။ ကိုယ့္ကိုလည္းသူ႔ဖုန္းနံပါတ္ေပးထားတယ္။ အသာေလးမသိေယာင္ေဆာင္ေနတာ။ ....ဒါပါပဲ...ကိုယ့္ေဗဒင္ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့

***ေဗဒင္ပညာႏွင့္ ေဗဒင္ဆရာအားေစာ္ကားလိုစိတ္လံုးလံုးမရွိပါ၊ ကၽြန္မရဲ့ရီစရာတိုက္ဆိုင္မွဳေလးမ်ားအား ေရးသားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။******
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစရွင္။