ဒီေန႔အလုပ္လုပ္ရတာစိတ္မပါဘူး။ ဘာျဖစ္ေနတာလည္းဆိုေတာ့ပ်င္းေနတာေပါ့။ ဘာမွလည္းလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိဘူး။ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔စာေတြထုိင္ဖတ္ေနလုိက္တယ္။ သူေဌးျမင္ရင္ေတာ့ေဂ်ာင္းေတာ့လုိ႔ေျပာမလားမသိဘူး။ ဟီဟီ.... မ်က္လံုးကအိပ္ခ်င္ေနၿပီး၊ လည္ပင္းကနာေနတယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္တာလည္းဆုိေတာ့ အေအးမိတာပါ။ မေန႔က ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး စတန္႔ထြင္လုိက္တာ။ အခုေတာ့ျဖစ္ၿပီ၊ ဘယ္လုိစတန္႔ထြင္တာလည္းဆုိေတာ့ အခန္းထဲမွာ အဲကြန္းေရာ၊ပန္ကာေရာဖြင့္ၿပီးရုတ္ရွင္ၾကည့္တာပါ၊ တမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔။ မေန႔ကအိမ္မွာကိုယ္တေယာက္တည္းရွိေတာ့လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေနတာ။

ညေနသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားတာရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္မနက္ဖန္ျပန္မွာမုိ႔ႏွဳတ္ဆက္ပြဲလုပ္မယ္။ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကမေန႔ကမွေရာက္လာတာမို႔အႀကိဳပြဲလုပ္မယ္။ ေပါင္းလုပ္တာေပါ့၊ အဟီ...သူတုိ႔ကကိုယ့္ကိုေကၽြးခိုင္းတယ္။ဒါေပမယ့္ ညေနကိုဆရာလည္းလာမယ္တဲ့..အဲ့ဒီေတာ့ ခြိခြိ။

စေနေန႔က Beachမွာ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲလုပ္တာသြားရေသးတယ္။ ကိုယ္တို႔ရုံးက စပြန္ဆာေပးတဲ့အထဲပါေနတာ့ရုံးအေနနဲ႔သြားေပးရတာေပါ့။ ပူလုိက္တာ ...ေျပာမေနနဲ႔။ဒါေတာင္ေတာ္ေသးတယ္ မန္ေနဂ်ာက ကိုယ့္ကိုသနားလို႔ ဟိုမွာအရမ္းပူတယ္တဲ့ ငါနင့္ကို၁၂ေလာက္မွျပန္လာေခၚမယ္ဆိုၿပီးရုံးမွာထားခဲ့လုိ႔။ မဟုတ္ရင္ဟိုမွာမနက္၉နာရီေလာက္ထဲက၀ဋ္သြားခံေနရမွာ။ ၿပီးေတာ့ဘာမွလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္တုိ႔ကေတာ့ပြဲထဲမွာသိပ္မေနပါဘူး။ ဟီ အိမ္သာသြားမယ္ေျပာၿပီးေလွ်ာက္လည္ေနက်တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြေဆာ့ထားတဲ့မူဗြီေလးတင္ေပးအံုးမယ္။အရမ္းရီရတာပဲ...သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုေပးျပတာ၊ သူက ေဘာလံုးထဲကိုေမ်ာက္မေတြ၀င္ေဆာ့ေနတာတဲ့။ ဟိုကၾကားသြားရင္ေတာ့ရုိက္ေပါက္ပဲ။

ကဲအလုပ္ေလးဆက္လုပ္လုိက္ပါအံုးမယ္။ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္။

မဂၤလာပါရွင္...သူမေလးတေယာက္အလုပ္ေတြနဲ႔လံုးခ်ာလည္ေနလို႔ ဘေလာ့ေလးကိုပစ္ထားမိသလိုျဖစ္ေနတယ္။ အခုလည္းအလုပ္ထဲကေနပို႔စ္ခိုးတင္တာပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ညီမေလးပို႔ေပးတဲ့ေဖာ္၀ပ္ေမးလ္ေလးကိုသေဘာက်လို႔ တင္ျဖစ္တာပါ။ တခါတေလက်ေတာ့လည္းစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ရီရတာဟာ လူရဲ့စိတ္ကိုေပါ့ပါးေစတာအမွန္ပါပဲ။

အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့က်ပါေစရွင္။

ေန႔လည္က ထမင္းသြားစားေတာ့ ကိုယ့္စီနီယာက Holidayမွာဘယ္သြားဖို့အစီအစဥ္ရွိလည္းတဲ့။ နင့္အိမ္ျပန္မွာလားတဲ့ေမးလာတယ္။ သူမေလးလည္း အင္းလို႔ ဒီဇင္ဘာက်ရင္ျပန္ဖို႔အစီစဥ္ရွိတယ္လို႔ဆုိေတာ့သူက ဘယ္ႏွရက္ေလာက္ျပန္မွာလည္းတဲ့။ ၂ပတ္ေလာက္ေပါ့လို႔၊ ငါက ဟိုေန႔က ခြင့္၁ရက္ယူၿပီးသားဆိုေတာ့ ၁၃ရက္ပဲက်န္ေတာ့မယ္လို႔ ဒါေပမယ့္ခရစ္စမတ္ေဟာလီးေဒးရယ္၊ New Yearရယ္ပါေပါင္းယူမယ္ဆုိရင္ ၁၄ရက္ေလာက္ေတာ့ေနလို႔ရမယ္ဆိုၿပီး ကြိစိကြစိေျပာမိတယ္။ သူက အင္းတဲ့မန္ေနဂ်ာနဲ႔အရင္ေမးၾကည့္အံုးတဲ့၊ သူတို႔အဲ့ေလာက္ခြင့္ရက္ရွည္ေပးမေပးဆုိတာကိုတဲ့။
ငါအရင္ႏွစ္က ခြင့္၉ရက္ေလာက္ဆက္တုိက္ယူတာကို ပြစိပြစိလုပ္ခံရတယ္တဲ့ဆိုၿပီး ဘာညာသာဒကာေနၾကာကြာစိေပါ့။

မေန႔ကလည္းအိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ ေဖတို႔ေမတုိ႔က ကိုယ္ျပန္လာရင္သြားဖို႔လာဖို႔ကိုအခုထဲက အစီစဥ္ဆြဲေနၿပီ။ အဟင့္.... ျပန္ခ်င္လာၿပီ။ မႏွစ္က ဒီအခ်ိန္အိမ္မွာေပါ့။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အိမ္မွာ၁လျပန္ႏွပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။
ဒီဇင္ဘာဆိုကိုယ္တို႔ဆီမွာ ႏွင္းျမဴေတြဆိုင္းၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းေနေလာက္ေရာေပါ့။ မနက္ဆိုေမာင္ေလးညီမေလးေတြနဲ႔လမ္းထြက္ေလွ်ာက္လို႔ရမယ္၊ ႀကိဳးခုန္လို႔ရမယ္၊ တန္းနစ္ကစားလုိ႔ရမယ္။ ၿပီးရင္ အေဒၚျပင္ေပးထားတဲ့ ထမင္းပူဆီဆမ္းနဲ႔အေၾကာ္ရယ္ ေကာ္ဖီပူပူေလးရယ္ကိုေမာင္ႏွမတေတြစကားေဖာင္ဖြဲ႔ရင္းစားက်မယ္။ ေမာင္ဆိုးေလးကခၽြဲၿပီး ခြံ႔ေကၽြးခိုင္းရင္ေကၽြးခိုင္းေနမွာ။ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း ကိုယ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြက ကေလးလုပ္ၿပီး ေမေမစားေနတာကိုအတင္းခြံ႔ေကၽြးခိုင္းမယ္။ ေမေမလုပ္ေပးတဲ့ ထမင္းဆုပ္ေလးဆိုကိုယ္တို႔မက္မက္ေမာေမာစားခဲ့ၾကတာေပါ့။ အင္း ေျပာရင္းေတာင္စားခ်င္လာၿပီ။

ၿပီးေတာ့အခုကိုယ္ကထမင္းေလး၊ဟင္းေလးနည္းနည္းခ်က္တက္ေနၿပီဆိုေတာ့အေဒၚနဲ႔အတူေန႔လည္စာကူခ်က္
ေပးမယ္။ ဟီ ကူရွဳတ္မယ္ေျပာတာ။ အားေတြးရင္းေတာင္ေပ်ာ္လာၿပီ။အခုေတာ့အလုပ္ထဲမွာ....ေတာ္ၿပီအလုပ္ဆက္လုပ္ရအံုးမယ္ေတာ္ေန ေဘာ္စိက ပြားေနအံုးမယ္။ ....လြမ္းၿပီေမေရ။

ေရႊျပည္ေတာ္ရယ္ေမွ်ာ္ေလတိုင္းေ၀း။

ေမေမေရ ျပန္လာခ်င္ၿပီဗ်။